Salta

Salta is een superkatholiek stadje, dus ik moet jullie niet zeggen hoe het hier is om net in de paasweek te zitten, net alsof gans Argentinie hier op bedevaart is.


Hier hebben we een auto gehuurd, want op den bus kan je niet altijd stoppen wanneer je wil, dus dat gaf ons heel wat meer freedom ... and so it was time to rally and rally we did ... door ongelooflijk mooie landschappen, soms hadden we zelf het idee dat we op een andere planeet waren, si lindo, si bonita!


Eerst den berg op ...





om dan toe te komen op een uitgestrekt plateau



dan denk je dat je boven bent, en zie je in de verte nog nen andere berg verschijnen van meer dan 6380 m, waaw onze 1sten 6000-er, cool.


Tijdens deze trip ook ons eerste contact met de cactussen, auch...



Dan verder rallyen de vallei in en onderweg de eerste echt authentieke dorpkes tegengekomen. Een dorp van 2 huizen volstaat hier altijd om er een prachtig kerkje neer te planten!


Een beetje verderop kwamen we dan plots precies terecht op een andere planeet, met megamooie rotsformaties en maanlandschappen.



De volgende dag eerst de ruines van Quilmes (¿waar hebben we dat nog gehoord?) gaan bezoeken, het grootste restant van pre-columbiaanse indianen in Argentinia van rond 1000 na christus.





en vervolgens terug richting Salta door een supermooie canyon, oftewel Quebrada genaamd, hot hot hot ...





... dorst dorst dorst

Santiago de chile

Met ietwat pijn in het hart hebben we uiteindelijk Patagonia verlaten en koers gezet richting het zonnige Santiago, de hoofdstad van Chili. Daar werden we goed ontvangen door el 'Fred' en Sandra. Fred is ne studiegenoot van Bart die in Santiago woont met zn vriendin. We hebben er samen mooie tijden beleefd.

Daar Bartje hier een jaartje ouder werd, hebben we een 'klein' feestje gebouwd in Valparaiso, een zeer links gezind stadje in de buurt van Santiago, gelegen op een bergflank met uitzicht op de zee.
Ik daarentegen ben ondertussen ietwat jonger geworden, vanaf nu was het van: Hola, soy Julio (Jelle kunnen ze uiteraard nie uitspreken in zuid-amerika) y tengo 25 años.



Terug in Santiago hadden we weeral geluk want er was die week juist toevallig voetbal, Chile versus Uruguay voor de qualificatie van het WK2010, woohoow, dat konden we natuurlijk niet links laten liggen, chichichi lelele, viva Chile!!





Veel sightseeing is er in Santiago nie echt van gekomen, twas vooral fiesta, en het beviel ons wel...


Merci Fred voor alles! Ge zijt de max van ne gast! Jammer dat we niet langer konden blijven!



Na een weekje Santiago hebben we Chili verlaten richting Argentina, wat uiteraard betekent dat we de Andes terug over moesten. Normaal gezien kregen we de hoogste berg van het westelijk halfrond te zien (zo´n slordige 6900m), maar helaas pindakaas, lag hij waarschijnlijk in de wolken.


Na een lange busreis met tussenstop in Mendoza, kwamen we eindelijk aan in Salta, in het noorden van Argentinia.

Viva Chile y la Carretera austral!!

Na de zotte grensovergang kwamen we aan in Villa O' Higgins. Dit dorp ligt echt in de middle of nowhere. Het is een paar straten groot, er is niet echt iets te doen, maar het had toch wel veel charme... Zulke plaatsjes zijn in onze westerse wereld redelijk zeldzaam...




De uitbaters van het guesthouse waar we sliepen waren ongelofelijk vriendelijk mensen... Ze stelden voor om een schaap te kopen, het te slachten en het vervolgens te bbq'en. We vonden dat een vree goe idee en dus gingen we maar naar de plaatselijke herder om een schaap uit te kiezen...

...dat vervolgens met een mes geslacht werd...

...en dan voor een kampvuur geroosterd werd...

We hebben 2 dagen van dat schaap kunnen smullen, lekker!!!! Dit was ook de tijd dat we moesten wachten op de eerste bus richting het noorden. Want liften was in Villa O'Higgins bijna onmogelijk, daar er bijna geen auto's naar dit gehucht reden... Vervolgens begonnen we aan onze reis op de Carretera Austral... Eén van de mooiste wegen die we al bereden hadden, een weg van een goede 1000 km doorheen het zuidelijk deel van Chileens Patagonië...

De eerste dag stopten we in Cochraine... Een volgend dorp in de middle of nowhere...

... waar net een jaarlijks lokaal dorpsfeest was waar we de enige toeristen waren...

Om de volgende dag weer verder te rijden.

Na 2 dagen bus zijn we dan beginnen liften... Dit ging eigenlijk vrij vlot...

Onze eindbestemming van deze trip was Chaiten. Een vree creepy plaatsje. Dit dorp is volledig verwoest door een vulkaanuitbarsting in mei 2008. 2 weken voor wij hier aankwamen was er een kleine uitbarsting. Het hele dorp was geëvacueerd en momenteel keren de bewoners met mondjesmaat terug naar het dorp. Ze krijgen wel geen steun van de regering... Ze moeten hier leven zonder elektriciteit en water... Wij waren bij de eerste mensen die Chaiten binnen mochten. De baan naar Chaiten was gesloten door de kleine vulkaanuitbarsting een paar weken geleden.

We zijn met een oud ventje aan de praat geraakt. Hij was pas 5 dagen ervoor treuggekeerd naar zn woning in Chaiten. Hij stond met de tranen in zn ogen te praten over de vulkaanuitbarsting, de verwoesting van het dorp en het gebrek aan steun ze hier krijgen van de regering. Omdat we niet echt iets te doen hadden in Chaiten, besloten we om dat ventje mee te helpen met zn tuin op te kuisen, dwz kruiwagens vol as scheppen en de as op straat uitkippen... Op sommige plaatsen lag de as tot 2 meter hoog... Als beloning mochten we in zn huisje blijven eten en slapen. Ja, de Chileense mensen zijn ongelofelijk gastvrij... Viva Chili!!!!

Dat de vulkaan actief is, is te zien op volgende fotos... Creepy... Het is nog steeds rood alarm voor een vulkaanuitbarsting... 's Nachts zagen we rode vonken uit de vulkaankrater komen...

De volgende dag waren we toch wel blij dat we deze plaats mochten verlaten... De Ferry naar Puerto Mont en ons afscheid van Patagonië. Dit is het zuiden van Argentinië en Chili, een streek waar we in totaal ongeveer 6 weken gezeten hebben... En hier kwam een complete verrassing: we zagen dolfijnen en walvissen in het wild, volledig onverwacht. 1 walvis kwam 5 meter van onze boot aan de oppervlakte... Crazy, zeker als je zo dingen totaal niet verwacht...